Samen zingen in de eredienst zorgt voor verbinding met elkaar en is tegelijk een veelstemmig verbonden zijn met de Eeuwige. Samen zingen is ook
samen belijden.
Aan het einde van zijn evangelie vertelt Lucas dat Jezus zijn leerlingen zegent en opgenomen wordt in de hemel. De leerlingen ‘keerden in grote vreugde terug naar Jeruzalem, waar ze voortdurend in de tempel waren en God loofden.’
De eerste christenen gingen naar de tempel en de synagoge. Op de eerste dag van de week kwamen ze in alle vroegte samen om de opstanding te vieren van de Heer. Of ze daar een liturgie voor hadden, is niet duidelijk. Wel vierden zij de Maaltijd. En ze zullen gezongen hebben. Daarvan vinden we al aanwijzingen in de brieven van Paulus van rond het jaar 50, de oudste documenten van het Nieuwe Testament. Paulus roept de gemeente van Efeze op: ‘……en zing met elkaar psalmen, hymnen en liederen die de Geest u ingeeft’ (Efeziërs 5:19).
Veel psalmen, hymnen en liederen waren de joodse christenen allang bekend uit de tempel en de synagoge. Het oude werd nieuw gekleurd. Het geloof in Christus bracht nieuwe liederen voort.
Verder vinden we in de brieven van Paulus sporen van liederen die in vroege gemeente geklonken zullen hebben. Zo heeft ook de lofzang van Maria en Zacharias een belangrijke plek gekregen in de getijdengebeden (liederen).
Paulus schrijft aan de jonge gemeente uit niet-joden die helemaal niet bekend waren met liederen uit de joodse traditie, zoals in Filippi.
Ook daar zal het aan zingen niet ontbroken hebben. Zo bestaat het vermoeden dat Filippenzen 2:6-11 zo’n lied is vol met lofprijzing en belijden. Zoals de hymne zelf zegt ‘elke tong zal belijden: Jezus Christus is Heer. ‘
Wanneer Paulus oproept te zingen en hymnen citeert, is dat altijd verbonden met een oproep om al het wereldse te vermijden. De duisternis verlaten voor het licht, opstaan uit de dood in nieuw leven.
Alsof ook Paulus door heeft dat zingen existentiële concentratie is, waarmee je je met lijf en ziel verbindt aan de Heer en zijn toekomst.
Samen zingen in de liturgie is verbinding met elkaar en veelstemmig verbonden zijn met onze Vader in de Hemel.
Nu is het zo dat de meesten van u vroeger een psalmvers uit het hoofd leerde op de lagere school.
Ook ikzelf heb deze nog uit het hoofd moeten leren en op maandagochtend begon de les met het zingen van het psalmversje of het opzeggen daarvan. Het is fijn om te zingen in de zondagse eredienst als de psalmen en liederen bekend in de oren klinken of zelfs geschreven staan in het hart. Broeders en zusters die op latere leeftijd komen, kennen vaak de psalmversjes nog steeds uit het hoofd, va
ak nog wel in de oude berijming.
Voor de schoolgaande kinderen van tegenwoordig is dat anders. Zij leren elke maand een lied. Hoe fijn is het dan om in de zondagse liturgie ook deze liederen op te nemen. Zo herkennen de kinderen de liederen en mogen ook zij zich door mee te zingen meer verbonden weten in de gemeente. Zoals Paulus het ons ook leert! Laten wij daarom met elkaar, jong en oud zingen ‘’opdat elke tong zal belijden : Jezus Christus is Heer.’
Joalien Guijt-de Vries