Er is vraag naar vrede. Geen wonder. Weinig mensen kunnen zeggen dat hun leven gaat zoals zij dat altijd gewild hebben. Er zijn gelukkigen die dat wel ervaren, maar ze weten wel dat er ook voor hen andere tijden kunnen aanbreken. Zorgen, zonden en gebreken kleven ons aan. ‘Ieder huisje heeft zijn kruisje’, is een oude wijsheid. Achter een gevel van geluk en schoonheid kan een door niemand vermoed verdriet schuilen. Het leven is niet altijd gemakkelijk. Het kan ronduit moeilijk zijn en dan is de vrede ook ver te zoeken. Of niet soms? Als we die eens konden bewaren, als een onvervreemdbaar en kostbaar bezit. Een vredig hart. Dan konden we verder met ons leven.
Jezus kon wild water tot rust brengen en de storm doen bedaren. Zijn leerlingen waren daar terecht verbaasd over. Zeg maar gerust: verbijsterd. Hoe kan dit! ‘Wat voor Iemand is dit, dat zelfs de winden en de zee Hem gehoorzaam zijn?’ Wij hebben die macht niet. Sommige zorgen en zwakheden kunnen wij niet veranderen. Ze gaan een leven lang mee en er zijn gebeden om bevrijding en genezing die pas in het eeuwig Koninkrijk van God verhoord worden. Wijs is het om geduld te oefenen met onszelf en met de anderen.
Op de vraag hoe je aan vrede komt, worden verschillende antwoorden gegeven. Toen ik kennis maakte met de Stoïcijnen was ik daar zeer door geboeid. De boeken van de Romeinse filosoof Seneca (eerste eeuw na Christus) las ik bijna als heilige schrift. Wat een wijsheid en wat had hij goed nagedacht over het tot rust brengen van de geest, onthechting en de vrijheid van angst voor de dood. Toen een slaaf van Seneca wegliep ging hij er niet achteraan. ‘Als hij zonder mij kan, kan ik ook wel zonder hem’, zei hij tegen de verbaasde omstanders. Die waren meer van ‘pakken wat je pakken kan’. Inmiddels zijn de Stoïcijnen opgevolgd door andere leraren. Goeroes, die vaak de leer van Boeddha volgen. De bedoeling is dezelfde gebleven: macht over je eigen leven krijgen en daardoor vrede vinden. Er zijn ook veel mensen die vrede zoeken om verder te kunnen met hun leven.
De Bijbelse boodschap van vrede is anders dan je bij moderne wijsheidsleraren kunt horen. Het grote verschil ligt weer tussen Doen en Gedaan. ‘Je moet jezelf vinden en je eigen mogelijkheden ontdekken’, zeggen de nieuwe raadgevers. Dat is dus Doen. ‘Laat Jezus binnen en Hij brengt vrede met zich mee’. Dat is dus Gedaan.
Jesaja de profeet leefde acht eeuwen voor Christus in een tijd van verwarring. Door de toekomst die God aan zijn volk beloofde, te onthullen, bracht hij nieuwe moed. Hij riep ook op tot levensverandering en politieke omkeer. Net als in onze dagen waren de mensen daar weinig toe bereid. Zijn profetieën over het Vrederijk zijn onvergetelijk en ook zijn uitnodiging om tot God te gaan en een nieuw leven te ontvangen als water voor de dorstige en brood voor de hongerige is krachtige taal. Het meest bekend en geliefd is de profeet door zijn visioenen van de komst van de Messias. Hij gaf Hem vijf namen: Wonderlijk, Raad, Sterke God, eeuwige Vader, Vredevorst (Jes. 9;5). Er moesten nog eeuwen van geduld voorbijgaan eer die profetie in vervulling ging.
En toen kwam Jezus. Ongeveer in het jaar nul. De mensen noemden dat het jaar van keizer Augustus en koning Herodes. De engelen wisten beter. Het was het jaar waarin de God van Israël Zijn Zoon aan de wereld gaf, het jaar van de Vredevorst. Gods belofte werd heerlijk vervuld. Maria mocht de aardse moeder van de hemelse Zoon van God worden. Jozef moest Hem de naam Jezus geven en niet vele jaren later moest Johannes de Doper roepen: ‘Deze is het!’
Dat gebeuren is geen verleden tijd. Het is tegenwoordige tijd tot de terugkeer van Jezus in heerlijkheid. Lees het Evangelie en merk dat de vrede een Persoon is. Hoor het met verbazing aan. Ja, met verbijstering. De Vredevorst wil ook bij u Zijn intrek nemen. Dat brengt misschien geen snelle oplossing van uw problemen, maar wel een nieuw levensgevoel, en een nieuwe visie op uw toekomst. Ontvang de vrede van Christus en je kunt verder op de weg die je moet gaan.
Cor Vermeulen