Wie kent hem niet. Hij komt regelmatig voorbij met zijn paard en wagen en is een bekende verschijning in ons dorp.
Niet alleen omdat Henk altijd actief is geweest in kerk en politiek – hij is ook bloemenkweker geweest – maar vooral ook door zijn liefhebberij voor het paard.
Hij stond voor mij al een tijdje op de lijst voor een foto op het voorblad. Het moest er een keer van komen. Het weer was goed en Henk was er klaar voor. Ik ging met zijn broer Nico een kijkje nemen in zijn stal om een foto te maken van het optuigen van het paard. Nico nam de filmcamera mee.
Het was prachtig weer, maar met een lage zon, is foto’s maken toch wel een uitdaging. Ik zeg altijd: als je maar genoeg op het knopje drukt, zit er altijd wel een mooie foto bij.
We mochten met Henk mee een ritje maken met het paard voor de wagen. Een verrassing. Het kiezen van de route is tegenwoordig niet zo eenvoudig met alle drukte en wegomleidingen. Henk verkent zijn route tevoren om te weten dat hij met zijn paard en wagen veilig over de weg kan. Hij heeft een nieuwe route ontdekt langs de Stevenshof onder de Rijksweg door naar de Maaldrift en zo weer richting Valkenburg. Een prachtige route met mooie plaatjes.
Het paardrijden zit bij Henk in het bloed. Ik vind het een wonder dat alles goed gaat, want zo’n paard is toch iets anders dan een auto. En zeker als we zien hoe het gedrag is van autorijders, die altijd haast hebben, dan is het een uitdaging. Henk heeft zijn paard goed in de teugels en is op alles voorbereid. Hij is een ervaren koetsier. Als je naast Henk op de bok mag zitten dan heb je een prachtig zicht en je hebt contact met de mensen die je tegenkomt. Mensen zwaaien en roepen, want iedereen kent Henk. Het valt mij op dat er veel mensen zijn die spontaan zwaaien als we voorbijkomen. Dit ondanks het slechte gedrag van autorijders, die zo’n paard niet meer van deze tijd vinden. Vooral de jeugd vindt het een feest om te zien. Je ziet veel blije gezichten.
Jammer eigenlijk dat het paardrijden zo is verdrongen door het tegenwoordige drukke verkeer. Maar Henk laat zijn liefhebberij er niet door weerhouden. Henk en zijn paard en wagen vormen een eenheid en als het aan Henk ligt, zullen we hem nog blijven zien in het verkeer. Laten we dit met elkaar ook respecteren en hem ruimte geven in het verkeer. Dit hoort bij Valkenburg en willen we graag blijven zien, toch!?
Henk, bedankt voor je gastvrijheid en de prachtige rit. We hopen dat je nog lang plezier mag hebben van je liefhebberij. En wie Henk tegenkomt, steek je hand even op, want we zijn blij dat we dit nog mogen meebeleven in ons dorp.
Hans van der Does