Ook Anna was er… (Lucas 2:36-38)
Wie is Anna? Van Simeon hebben wij wel eens gehoord, maar Anna komt niet zo duidelijk naar voren, zij blijft een beetje op de achtergrond, zij komt als het ware uit het niets tevoorschijn, maar zij heeft ons veel te zeggen. Zij is een weduwe van ongeveer 84 jaar oud, één van de oudste mensen in de gemeente van Jeruzalem. Zij is een voorbeeld van verwachting en trouw. Anna was altijd bezig met de woorden van God, de profetieën. De verwachting van de Messias. Waar veel mensen de moed hadden opgegeven, hield zij hoop. Hoe breng je dat op? Hoe houd je dat vol? Lukas schrijft dat zij een leven leidde van bidden en vasten. Haar leven was gevuld door de omgang met God. Zij was een vrome vrouw, in de goede zin van het woord. Over die dingen sprak ze ook. Ze was dag en nacht in de tempel te vinden. Anna is er altijd. Ze ontbreekt niet op het appèl. Wat een voorbeeld geeft zij ons hier. Simeon had de belofte gekregen dat hij de Messias zou zien voordat hij sterven zou, maar van Anna staat dat er niet. Het wonder dat ze nu toch de Messias mag begroeten zal voor haar een aangename verrassing geweest zijn. Ze ziet Simeon met het kind in zijn armen. Hij breekt uit in jubelzang en Anna gaat er bij staan. Dat ze dat op haar oude dag nog mag meemaken! Ze hoort Simeon spreken en ze looft samen met hem God. Ook zij erkent het kind als de beloofde Messias. Ze houdt dit niet voor zichzelf maar ze spreekt erover met wie het maar horen wil. De Redder is geboren! God heeft zijn beloften vervuld! Bij Anna kunnen wij denken aan de woorden van Psalm 92:
Die in Gods huis geplant zijn
zij bloeien in Gods licht
als palmen opgericht
hun lot zal in zijn hand zijn.
Zij zullen vruchten dragen
voor ’s Heren heiligdom
tot in hun ouderdom,
tot in hun grijze dagen.
Dat wens ik u en jullie allemaal toe. Of wij nu op leeftijd zijn of nog jong en in de kracht van ons leven. Vol plannen misschien of met vrees en beven de toekomst tegemoet ziende. Laten wij net als Anna dagelijks de gemeenschap met God zoeken. Trouw zijn en volharden in het gebed. Anna is een toonbeeld van trouw, zij diende de Here. En dan te bedenken dat zij weduwe was. Na zeven jaar huwelijk is haar man gestorven. Misschien had ze geen kinderen. Het leven van een weduwe was moeilijk. Maar ondanks alles leefde ze een leven van toewijding aan God. Ze leefde van verwachting. Hoe kom je als mens zo ver? Wat is het geheim van zo’n leven? Ik denk dat dat kwam doordat ze dicht bij God leefde. Als dat nu eens ook van ons gezegd kon worden in het nieuwe jaar! Dat dit ook het geheim van óns leven zou zijn. Ik hoop en bid dat wij in dit nieuwe jaar ook zo’n houding zullen hebben. Dat wij trouw zullen zijn op de plek waar God ons geroepen heeft, dat wij zullen leven met verwachting. Met ons oog gericht op God en zijn beloften. Dan zal straks ons dezelfde vreugde ten deel vallen als Anna. Dan zullen wij Jezus zien, van aangezicht tot aangezicht, en dan zullen eenmaal voor altijd in zijn nabijheid verkeren. Zo ver is het nog niet. Tot die tijd blijven wij trouw op onze post en kijken met verwachting uit naar wat God in het nieuwe jaar gaat doen. Wij mogen de lofzang gaande houden en de schat van het Evangelie verder dragen. Het Evangelie dat ons door God is geschonken. De Bijbel waarin wij alles vinden wat wij nodig hebben voor dit aardse leven en voor het toekomende leven. De Bijbel waaruit wij steeds weer mogen putten. En waarvan wij mogen spréken, net als Anna dat deed, God lovende en prijzende. Want Jezus is geboren, Gods heil is in deze wereld doorgebroken, dat hebben wij met het Kerstfeest gevierd, en Hij zal opnieuw komen met nóg veel meer heerlijkheid. Daarnaar mogen wij met verwachting uitzien. Wat een vooruitzicht!
H.E.J. van der Laan