De voorbereidingen voor het nieuwe seizoen (’23-’24) zijn alweer bezig. We willen opnieuw werken met een jaarthema, vanuit het verlangen dat zo’n thema ons helpt om focus en diepgang aan te brengen in zowel de prediking als het kringwerk. Komend seizoen volgen we het jaarthema dat de landelijke kerk voorstelt:
Ga mee!
Samen getuigen van geloof, hoop en liefde
Het is een oproep om samen op te trekken als gelovigen van allerlei huize en snit. Dat betekent ook een oproep om elkaar te zien, te leren kennen als broers en zussen van dezelfde geloofsfamilie en om mee te doen.
Jezus onze Heer en Heiland bidt in de nacht waarin Hij gevangen genomen wordt hartstochtelijk voor de eenheid onder Zijn leerlingen “en allen die door hun woord in Mij zullen geloven.” (Joh. 17:20-23) Die eenheid is dus geen automatisme. Nee, die staat vaak onder druk in deze wereld. Anders was het natuurlijk geen gebedspunt geweest voor de Heer. Opvallend is dat Jezus erbij zegt: “opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt.” De eenheid onder christenen heeft kennelijk direct invloed op de geloofwaardigheid van het Evangelie… We zijn daarom geroepen om de onderlinge eenheid te bewaren en te bewerken. Het is een eenheid die de Heilige Geest schenkt en waar we zeer zuinig op moeten zijn (Ef. 4:3).
Nu laat de praktijk zien dat we niet vanzelf onderlinge eenheid erváren. We kunnen als christenen nogal van elkaar verschillen, zoals mensen in het algemeen van elkaar verschillen. Maar we hoeven de eenheid dan ook niet te zoeken in onze zienswijze, of in onze culturele voorkeuren, of in onze muzikale smaak. Nee, in de christelijke gemeente gaat het om de eenheid in Jezus. Het is een eenheid vanwege Jezus Christus. We horen bij elkaar omdat Hij ons heeft vrijgekocht uit slavernij. En voor ieder van ons betaalde Hij met Zijn eigen bloed…
Het is dus een eenheid ín alle verscheidenheid. En die mogen we allereerst ontvángen. En eruit leven. Koesteren. Dankbaar voor leren zijn. En dat is heel heilzaam, want het brengt je op de knieën, helpt je van je eigen hoogmoed af en dringt je om steeds naar de Here Jezus Christus te kijken. Hij moet meer worden en ik minder. Dan ontstaat er ruimte om broers en zussen die je niet vanzelf begrijpt, te willen leren kennen.
Dat is toch altijd weer de wonderlijke kracht van het Kruis van Jezus: het brengt vrede en verbinding waar de mensen van nature geneigd zijn tot onrust en scheiding met ‘vreemden’. Maar in het ene Lichaam van Christus worden vreemden broers en zussen. En zó mogen we Samen getuigen van geloof, hoop en liefde.
Voor onze kinderen, tieners en jongeren is dit werkelijk een belangrijk punt. Zij zijn van nature spiegels van liefde en van echtheid. Zij willen zijn waar ze onderlinge betrokkenheid, oprechte aandacht, vergevingsgezindheid en andere vormen van liefde ervaren. En ze zijn op zoek naar echtheid, naar wat er werkelijk toe doet, naar wat houvast geeft. Het moet voor hen dus wel echt ergens over gaan. Terecht, lijkt me. En hiermee zien we de koppeling met één van onze grote verlangens: een geloofsgemeenschap zijn waarin jong en oud meedoet (eerste aandachtspunt uit het nieuwe beleidsplan). Daarom besloot de kerkenraad dat het jaarthema ‘Ga mee!’ goed past bij onze gemeente op dit moment.