Kees Guijt
Dankbaar kijk ik terug naar het afgelopen seizoen. Dit jaar stond voor mij in het teken van de gemeente te ontdekken, banden op te bouwen met jongeren en andere gemeenteleden, maar ook uitzoeken wie ik zelf ben als kerkelijk werker. Een jaar vliegt om en ik ben heel blij en dankbaar dat ik nog wat langer bij jullie mag blijven.
Ik dank God concreet voor het vertrouwen dat jullie in mij hebben en dat Hij mensen bekwaam maakt met financieel inzicht zodat het ook mogelijk blijft om te kunnen werken voor de gemeente.
In een recente preek die ik luisterde vertelde de voorganger over de zorgen die hij had over zijn gemeente. Hij ervoer dat God tot hem sprak en zei ‘Alles wat ik heb gegeven, zit al in de gemeente!’. Ik interpreteerde dit voor mijzelf dat we mogen ontdekken wat God al gegeven heeft en wat Hij nog steeds doet in de gemeente. God werkt door!
Met deze insteek ben ik het afgelopen seizoen ingegaan, maar ga ik ook de volgende jaren in. We mogen ontdekken en herontdekken wat God heeft gegeven! In een tijd van secularisatie kunnen we ontmoedigd raken door de lege kerkbanken die we waarnemen of mensen die we kennen en zien afhaken in het geloof, maar laten we die mooie dingen die God nog steeds doet niet over het hoofd zien! Een christen leeft voortdurend uit hulp, hoop en verwachting die van boven komt.
Wat heb ik dan gezien in het afgelopen seizoen? Allereerst tieners die met enthousiasme naar de Follow Me komen, een groep jongvolwassenen die actief betrokken zijn bij de jeugddiensten, ouders die elkaar opzoeken om het geloof te delen en een prachtige groep mentoren die elke FollowMe-avond met hart en ziel voor onze jongeren willen zijn.
En ook niet onbelangrijk: de jongeren hebben een eigen ontmoetingsplek in de gemeente! Het jeugdhonk laat zien dat zij meetellen in de gemeente en dat we het belangrijk vinden dat zij in contact komen met andere christelijke jongeren. Door de hulp van verschillende mensen is de jeugdplek een plaats aan het worden, waar jongeren zich comfortabel en ontspannen voelen.
Zijn er naast deze mooie ontwikkelingen dan geen zorgen rondom het jeugdwerk? Ik vind het mooi hoe dat in Filippenzen 4: 6-7 staat. Paulus roept, notabene vanuit de gevangenis, ons op geen zorgen te maken, maar dat we volhardend onze verlangens bij God bekend mogen maken én dat we dat doen met dankzegging! Dus danken voor wat Hij al geeft en verlangen om wat Hij kan geven. Daarom verlang ik dat jongeren de onschatbare waarde gaan inzien van het Woord van God, de kracht van het gebed en de verbinding met andere gelovigen. Ouders en ouderen, jullie hebben daarin de rol om uit te leggen wat dit voor jullie betekent! Getuig van je wandel met de Heer, maak het levend voor ze! Ik zou zeggen: wees echt! Dat is iets waar jongeren vandaag de dag steeds meer behoefte aan hebben: authenticiteit. Ze leven al genoeg in een wereld waarin zoveel zaken ‘fake’ zijn, wees daarom echt in je geloof en in je twijfels. Blijf elkaar als ouders biddend opzoeken en vergeet niet dat we ook te maken hebben met een tegenstander.
Dat is mijn verlangen voor deze gemeente: een verlangend, dankend, pleitend bidden om meer van de Heilige Geest.
In de aankomende jaren wil ik verder gaan met de relaties die ik heb opgebouwd, het jeugdwerk meer structureren en vernieuwen waar dat nodig is. Zo begin ik voor het komende seizoen voor het eerst met de Alpha-cursus. Een basiscursus christelijk geloof die zich richt op zowel binnen- als buitenkerkelijke jongeren. Het is verfrissend dat de cursus geen basiskennis veronderstelt en daarom toegankelijk is voor iedereen. Ook het samen eten heeft een belangrijke verbindende werking zowel in de groep als met de gemeenteleden. Er hebben zich al wat kokers aangediend om ons te voorzien van een warme maaltijd. Een mooie manier om – met een mooi woord – ‘intergenerationeel gemeente’ zijn te bevorderen.
Afsluitend wil ik ouders ook nog oproepen om mij (en Ester in haar rol als jeugdouderling) te betrekken in jullie behoeftes, ideeën en gebeden. Wij, de mentoren en iedereen die betrokken is kunnen het niet alleen. Nodig mij/ons eens uit voor een kopje koffie zou ik zeggen of kom naar de kerk. We luisteren graag! Voor nu wens ik ieder Gods zegen toe en de bemoedigende woorden uit het bovengenoemde Schriftgedeelte:
Verblijd u altijd in de Heere; ik zeg het opnieuw: Verblijd u.
Uw welwillendheid zij alle mensen bekend. De Heere is nabij.
Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;
en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaren in Christus Jezus. (Filippenzen 4: 4-7)