Heeft u wel eens een heel Bijbelboek achter elkaar gelezen? Het is echt de moeite waard om dat eens te doen. Je leert verbanden zien, mensen kennen zoals u en ik, hoe God toch altijd weer op zoek gaat naar die afgedwaalde mens.
Een Bijbelboek wat misschien minder bekend is, is het boek Nehemia. Hij diende aan het Babylonische hof, meegevoerd vanuit Israël. Omringd door heidense goden en gewoonten, ging zijn hart toch uit naar de God van zijn vaderen. Toen hij hoorde van de verwoesting van Jeruzalem en de staat van de tempel, was hij zo bedroefd, dat het de koning opviel. Nehemia kon er niet omheen, de pijn zat niet alleen in zijn hart, maar ook in zijn lijf en leden. Hij kreeg toestemming van de koning om naar Jeruzalem te gaan om daar te gaan herbouwen. Dat dit met veel moeiten gepaard ging, laat zich raden. Maar Nehemia was vastberaden en vertrouwde op God. Hij herstelde niet alleen de muren van Jeruzalem en het tempelgebouw, maar ook het geestelijk leven kwam onder zijn leiding weer tot bloei. Een boeiend boek en zeker het lezen waard.
Buiten de geschiedenis van de tijd waarin Nehemia leefde, kunnen we hieruit ook lessen leren voor het leven hier en nu.
Onze tijd en onze omstandigheden zijn natuurlijk anders. Wij zijn niet in ballingschap en wij zijn niet het volk Israël. Maar toch…..
Kijken we naar de kerk in de westerse wereld, dan zien we veel kerkgebouwen leeg staan, veel kerken raken in verval of hebben achterstallig onderhoud.
De aanblik kan pijn doen, gebouwen waar door de eeuwen heen mensen elkaar ontmoeten voor het aangezicht van God, er gedoopt zijn, belijdenis hebben gedaan, getrouwd zijn, van waaruit zij begraven zijn. En dan….
Wat mogen we dankbaar zijn voor mensen, die opstaan en het niet kunnen accepteren dat huizen van God niet voldoende onderhouden worden. Kijk maar naar ons eigen kerkgebouw of dat van onze zusterkerken, hoeveel tijd energie en liefde wordt daar door meerdere leden ingestoken om het te onderhouden en schoon te houden?
In het nieuwe testament schrijft Petrus in zijn eerste brief ook over een gebouw. Niet een fysiek gebouw, maar het gebouw van de gemeente. Christus is daarvan de hoeksteen. Zonder Hem stort het gebouw in…..
Maar de gelovigen, u en jij en ik, worden opgeroepen om onszelf te laten gebruiken als levende stenen voor de bouw van dat huis. Dat betekent dat we allemaal nodig zijn om dat gebouw te maken….ieder op zijn eigen plaats met zijn eigen gaven en talenten. Doe je niet mee, dan ontstaan er gaten in de kerk en verliest de kerk aan kracht. Er wordt dus op je gerekend en naar je uit gezien. Niet alleen door de kerk, maar vooral door de Heer van de kerk!
Het nieuwe seizoen gaat starten, er wordt al heel veel gedaan. In praktische zin, maar ook om te groeien in geloof, in tot je bestemming komen. Jij kan daarbij niet gemist worden…..waar komen we elkaar tegen?
Marijke Bor