Hoewel ik deze dienst op afstand heb gevolgd, was het ook op die afstand een emotionele, en ook hoopvolle dienst.
Ds. Gert Binnendijk heeft de dienst geleid op de wijze zoals we van hem gewend zijn, met veel rust en toewijding en de gave om de gemeente hierin te laten delen.
De dienst was compleet, daar bedoel ik mee dat alles bij elkaar paste, inclusief de muzikale bijdragen van Nicole de Jong en Paul van Hoek.
Het was voor mij een verrassing om Nicole weer eens terug te zien in een dienst. Ze heeft veel voor ons betekend in Coronatijd, waar ik met dankbaarheid op terugzie. Ze heeft met bewogenheid gezongen. Het waren liederen van hoop en gemis. Het laatste lied is hieronder afgedrukt.
Ds. Binnendijk heeft ons meegenomen met de reis van het volk van God, eerst over de Schelfzee en na een 40 jaar durende reis door de woestijn, over de Jordaan.
De ark met de stenen tafelen trok met hen mee naar het land van belofte. Toen stonden ze aan de oever van de Jordaan. De 12 gedenkstenen die zij moesten plaatsen in de droge bedding zouden aan Gods grote werken herinneren, en moeten terugdenken aan God als een reddende en bevrijdende God. Hiervan moesten zij doorvertellen aan hun kinderen en alle volkeren op aard.
Aan de overkant van de Jordaan ligt het Beloofde land.
Ook voor ons geldt dat wij mogen uitkijken naar het “Beloofde land”, naar een nieuwe hemel en nieuwe aarde waar geen rouw meer zal zijn. Wij mogen deze reis ook gaan en ons voegen bij Hem, de Levende Steen, die door de mensen was afgekeurd maar door God was uitgekozen om zijn kostbaarheid, en die de Hoeksteen is geworden van ons leven.
De boodschap waarmee ds Binnendijk eindigde:
Ga mee, ieder naar zijn talenten of gaven, trek over de grens er is een toekomst vol van hoop. Heb elkander lief. Dit is de samenvatting van de geboden.
Aan het einde van de dienst zong Nicole het volgende lied.
God, U kent de namen van de mensen die we missen;
geliefden, die nog steeds met ons verweven zijn.
Wij voelen hier de leegte; zij rusten in uw vrede.
God, U bent de Vader van de mensen uit de tijd.
God, U kent de namen van de mensen die we missen;
geliefden, die zo hoorden bij ons leven, elke dag.
Wij zien de lege stoelen; zij zitten aan uw tafel.
God, U bent de Vader van de mensen in ons hart.
Troost ons Heer, wees ons nabij.
Laat ons in uw armen vrede vinden.
Draag ons Heer en koester ons
als we denken aan de mensen die we missen.
God, U kent de namen van de mensen die we missen.
We delen de verhalen van wie ons dierbaar zijn.
We danken voor hun leven; we komen hen weer tegen.
God, U bent de Vader van het leven, voor altijd.
Troost ons Heer, ……….
Wie huilt er onze tranen?
Christus, Hij alleen!
Wie draagt ons door de dagen?
Christus, Hij alleen!
Wie heeft ons leed gedragen?
Wie heeft de dood verslagen?
Wie brengt ons weer samen?
Christus, Hij alleen!
Troost ons Heer, ………
Laat dit een troost zijn voor ons allen, in het bijzonder voor hen die verdriet heeft door het gemis van een geliefde.
Uiteindelijk zal het feest zijn. Ook daarvan mogen we zingen:
Eens, als de bazuinen klinken,
uit de hoogte, links en rechts,
duizend stemmen ons omringen,
Ja en Amen wordt gezegd,
rest er niets meer dan te zingen,
Heer, dan is uw pleit beslecht.