Zondag 26 november is het weer de Laatste Zondag van het Kerkelijke Jaar. De zondag waarop wij traditiegetrouw de gestorvenen gedenken. Nog eenmaal klinken de namen van hen die van ons zijn heengegaan in de ochtenddienst. Voor de nabestaanden is dit natuurlijk niet de laatste keer waarop zij hun overledenen gedenken. Zolang wij leven zullen wij terugdenken aan onze ouders, broers en zusters, geliefde vrienden en vriendinnen die ons ontvielen. Hun gedachtenis is ons dierbaar. Wij denken aan de goede zorgen van onze ouders, wat zij ons meegaven voor ons geloofsleven, de waardevolle relaties met onze vrienden, de goede contacten met medegelovigen, de raadgevingen van hen die ons verder hebben gevormd. Wij dragen een schat aan herinneringen met ons mee. Maar het is alles wel voorbij en wij realiseren ons dat wij ook zelf voorbijgangers zijn. Daar ontkomt geen mens aan. Gedenken is zinvol, ook in een gedachtenisdienst. Maar daar hoeft het niet bij te blijven, zeker niet onder ons. Want wij mogen ons geborgen weten in de genade en barmhartigheid van God dankzij het lijden en sterven van Christus en zijn opstanding. Wij mogen weten van een toekomst die ons wacht. Dan is gedenken niet alleen terugzien op wat voorbij is maar dan is het ook een vooruitzien totdat de Heiland terugkomt.